بی اشتهایی روانی چیست؟ نویسنده صفایی مقدم دکتر روانشناس

بی اشتهایی روانی چیست؟ نویسنده صفایی مقدم دکتر روانشناس

بی اشتهایی روانی چیست؟ نویسنده صفایی مقدم دکتر روانشناس

بی اشتهایی روانی چیست؟ بی اشتهایی روانی یکی از اختلالات هیجانی تهدید کننده حیات است که ویژگی اصلی آن وسواس فکری با باریک اندامی است. نوجوانی یکی از دوره هایی است که آسیب پذیری در اختلالات خوردن در طی آن افزایش می یابد. حدود ۵ تا ۱۰درصد موارد مذکر و باقی مونث و معمولاٌ ۱۲ تا ۱۸ ساله هستند.

نشانه های اصلی بی اشتهایی عصبی آن عبارتند از:

  • اشتغال ثابت ذهنی با گرفتن رژیم
  • اختلال تصویر بدن
  • از دست دادن بیش از حد وزن (حداقل ۱۵% زیر وزن مطلوب)
  • بیش فعالی (تمرینات بدنی بیش از اندازه)
  • دمدمی مزاجی افراطی
  • احساس تنهایی
  • افسردگی
  • درماندگی
  • نابسندگی
  • احساس ناامنی شدید
  • انزوای اجتماعی
  • و قطع قاعدگی
بی اشتهایی با بیماریهای طبی بیشماری همبسته است: درد شکم، یبوست، تغییرات سوخت و ساز، اختلالات الکترونیکی، کاهش دمای بدن، کاهش فشار خون، کژکاری جنسی، کند شدن ضربان قلب و ایست قلبی. 
فرد مبتلا به رغم روییدن موهای ظریف و نرم به منظور حفظ حرارت بدن، احساس سرما میکند. ممکن است بر اثر کمبود پتاسیم اختلال کارکرد کلیه در آنها به وجود آید.
پس از پیشرفت بیماری بی اشتهایی روانی مبتلایان ظاهری لاغر و نحیف پیدا میکنند.
سوء تغذیه سبب اختلالات مغزی، ضعف کارکردهای ذهنی و طولانی شدن زمان واکنش و کاهش سرعت ادراک میشود.
مشکلات طبی همبسته به سوء تغذیه در ۵ تا ۱۰% موارد به مرگ فرد منجر میشود. وسواس فکری با گرفتن رژیم همراه با وسواس عملی به انجام تمرینات بدنی سبب انزوای اجتماعی و کناره گیری فرد از دوستان و خانواده میشود.
فرد احساس گرسنگی و خستگی را انکار میکند و هرگونه اقدام در جهت ممانعت از رژیم با مقاومت خشمگینانه او روبرو میشود.
درمان افراد مبتلا به بی اشتهایی روانی بسیار دشوار است.

پنج نظریه درباره علت بی اشتهایی روانی

۱- نظریه زیست شناختی

 وجود اختلالی در هیپوتالاموس سبب بروز رفتار بی اشتهایی در فرد میشود.

۲- فرضیه واپس روی روان – زیست شناختی

 هنگامی که وزن بدن به دلیل رژیمی نابسنده به زیر سطحی بحرانی سقوط میکند، کارکردهای عصبی – غددی مختل شده و به نوبه خود سبب معکوس شدن تغییرات رشدی بلوغ میشوند و فرد مبتلا به بی اشتهایی روانی را تا مرحله رشدی پیش از بلوغ واپس میرانند.

۳- نظریه روانی – جنسی

 این واقعیت که بی اشتهایی روانی در دوره بلوغ و پس از پدیداری ویژگی های جنسی بروز میکند موید آن است که تعارض جنسی در این بیماری نقشی محوری دارد.
حتما بخوانید
 
فرد مبتلا به بی اشتهایی روانی مایل نیست نقش خود را به عنوان یک زن و جنسیت زنانه خویش را بپذیرد.
او از رابطه نزدیک جنسی میترسد، از این رو با استفاده از این اختلال میخواهد رشد روانی – جنسی خود را به تاٌخیر اندازد یا واپس براند.

۴- نظریه اجتماعی

 افراد مبتلا به بی اشتهایی روانی توسط فرهنگی که بر باریک اندامی تاٌکید دارد شستشوی مغزی میشوند و در نتیجه با غذا و رژیم وسواس پیدا میکنند.

۵- تئوری سیستم های خانواده

افراد مبتلا به بی اشتهایی روانی اغلب روابط آشفته با والدینشان دارند.
این خانواده ها اغلب انعطاف ناپذیر و حمایت کننده افراطی هستند و در مود سلامت فرزندشان نگرانی های بیمار انگارانه دارند. اغلب جنگ قدرتی بین دختر نوجوان و والدین او، به خصوص مادرش شعله ور میشود.
بی اشتهایی روانی یکی از اختلالات خاموش میباشد که به تدریج فرد مورد نظر را فرا. میگیرد.
علائم بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا)، دلایل و راه‌‌های درمان آن
بی اشتهایی عصبی چه عوارضی در پی دارد؟. اشتهایی عصبی یا آنورِکسیا که به‌طور خلاصه به آن بی اشتهایی می‌گویند یک اختلال است. خصوصیات این عارضه کاهش وزن غیرطبیعی، ترس غیرطبیعی از افزایش وزن و برآورد نادرست از میزان وزن توسط خود فرد است. افرادی که به بی اشتهایی عصبی دچار هستند، بیش‌ازحد به کنترل وزن و تناسب اندام خود اهمیت می‌دهند و تلاش زیادی برای تغییر زندگی خود انجام می‌دهند. فشارهای واردشده از طرف جامعه و عزت نفس پایین باعث ایجاد بیماری بی اشتهایی عصبی (بیماری آنورکسیا) می‌شود. این بیماری می‌تواند اثرات جبران‌ناپذیری روی سلامتی فرد بگذارد. همراه ما باشید. برای جلوگیری از افزایش وزن، این افراد سعی می‌کنند به‌شدت میزان مواد غذایی مصرفی را کنترل کنند. آنها حتی با بالا آوردن غذا بعد از خوردنش، سعی می‌کنند که کالری مصرفی را کنترل کنند. آنها از ملین‌ها، مواد ادرارآور و تنقیه برای این کار استفاده و برای کاهش وزن به‌شدت تمرین می‌کنند. مهم نیست که فرد چقدر وزن از دست می‌دهد، آنها همیشه از افزایش وزن می‌ترسند.
بی اشتهایی در مورد خود غذا نیست. بلکه یک راه ناسالم برای برخورد مشکلات عاطفی در زندگی است. وقتی به بی اشتهایی عصبی مبتلا هستید، ارزش خود را برابر با میزان لاغری خود می‌دانیدنشانه‌های بی اشتهایی عصبی
نشانه‌ها و علائم فیزیکی بی اشتهایی عصبی شبیه به گرسنگی است. آنورکسیا همراه با مشکلات عاطفی و رفتاری و برداشت نادرستی از میزان وزن بدن و همین‌طور ترس از افزایش دوباره‌ی وزن و چاقی است.
شناسایی نشانه‌های این عارضه کمی مشکل است چراکه وزن پایین برای هر شخص متفاوت است و بعضی‌ها چندان لاغر نیز به‌نظر نمی‌رسند. از طرفی مبتلایان به بی اشتهایی عصبی سعی می‌کنند لاغر بودن، عادات غذایی یا مشکلات فیزیکی خود را مخفی کنند. نشانه‌های عاطفی و رفتاری بی اشتهایی عصبی. نشانه‌های رفتاری آنورکسیا به این صورت سبب کاهش وزن عمل می‌شوند:
  • محدود کردن شدید غذای دریافتی از طریق رژیم گرفتن و روزه گرفتن؛
  • انجام ورزش‌های سنگین؛
  • پرخوری و بعد از آن بالا آوردن عمدی غذا و مصرف ملین‌ها و داروهای گیاهی برای کاهش مصرف کالری.
  • اشتیاق به درست کردن مواد غذایی برای دیگران اما مصرف نکردن آن؛
  • مرتب طفره رفتن از صرف وعده‌های غذایی؛
  • انکار گرسنگی و بهانه‌جویی برای غذا خوردن؛
  • خوردن بعضی مواد غذایی خاص، مخصوصا موادی که چربی و کالری کمی دارند؛
  • داشتن قوانین عجیب برای غذا خوردن مثل جویدن غذا و بعد تف کردن آن؛
  • نداشتن تمایل به غذا خوردن در اجتماع؛
  • دروغ گفتن در مورد میزان غذای مصرفی؛
  • ترس از افزایش وزن که شامل وزن کردن خود به صورت پیاپی است؛
  • شکایت کردن از چاق بودن؛
  • خود را با لباس‌های زیاد پوشاندن؛
  • بی‌تفاوتی و بی‌احساسی نسبت به اطراف و اطرافیان؛
  • دوری از اجتماع؛
  • کج‌خلقی؛
  • بی‌خوابی؛
  • کاهش میل جنسی.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

متأسفانه عده‌ی زیادی از مبتلایان به این عارضه به‌دنبال درمان نیستند. نگرانی آنها در مورد لاغری، چشم آنها را روی مشکلات سلامتی می‌بندد. اگر کسی از نزدیکان شما دچار این مشکل است، از او بخواهید که یک پزشک را ملاقات کند. دلیل بی اشتهایی عصبی
دلایل اصلی بی اشتهایی عصبی نامشخص است. درست مثل خیلی از بیماری‌های دیگر، ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانشناسی و محیطی است.
چه عواملی موجب گسترش بی اشتهایی عصبی می‌شود؟. ی اشتهایی عصبی بیشتر در میان زنان و دختران جوان شایع است. هر چند شمار مردان مبتلا به این بیماری نیز در حال افزایش است که به‌خاطر فشارهای اجتماعی است.
بی اشتهایی عصبی در میان نوجوان‌ها بیشتر شایع است. هر چند هر فردی در هر سنی می‌تواند به این عارضه دچار شود. البته در میان افراد بالای ۴۰ سال کمتر شایع است. نوجوان‌ها به خاطر تغییرات زیادی که در بدن خود در دوران بلوغ مشاهده می‌کنند، بیشتر شاهد ابتلا به این بیماری هستند. آنها در مقابل فشارها ناتوان‌تر هستند و حساسیت بیشتری به انتقاد در مورد وزن بدن نشان می‌دهندعوارض جانبی بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی عوارض زیادی دارد. در بدترین شرایط می‌تواند کُشنده هم باشد. حتی این مرگ می‌تواند ناگهانی باشد. این موضوع به‌دلیل ضربان نامنظم قلب و تعادل‌نداشتن الکترولیت‌ها مثل سدیم، پتاسیم و کلسیم در بدن است.
  • کم خونی؛
  • مشکلات قلبی مثل افتادگی دریچه‌ی میترال قلب، ضربان نامنظم قلب یا ایست قلبی؛
  • پوکی استخوان و افزایش احتمال شکستگی استخوان؛
  • از دست دادن عضله؛
  • اختلال دوران قاعدگی؛
  • کاهش سطح هورمون تستوسترون در مردان؛
  • بیماری های گوارشی مثل یبوست، نفخ شکم و حالت تهوع؛
  • تعادل نداشتن الکترولیت‌ها مثل کاهش میزان پتاسیم در خون، سدیم و کلرید؛
  • مشکلات کلیوی.
اگر فردی در اثر ابتلا به بی اشتهایی عصبی دچار سوء تغذیه شود، هر ارگان حیاتی در بدن می‌تواند صدمه ببیند. این آسیب می‌تواند برگشت‌ناپذیر باشد.
علاوه بر عوارض جانبی فیزیکی، افراد مبتلا به بی اشتهایی آنورکسیا دچار سایر مشکلات ذهنی نیز هستند، شامل:
  • افسردگی و اضطراب؛
  • اختلالات شخصیتی؛
  • اختلالات وسواس فکری؛
  • تلاش برای خودکشی و آسیب رساندن به بدن.

پیشگیری از بی اشتهایی عصبی

هیچ راه تضمین‌شده‌ای برای پیشگیری از بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا) وجود ندارد. پزشک عمومی می‌تواند نشانه‌های اولیه را تشخیص دهد و جلوی گسترش بیشتر آن را بگیرد. به‌عنوان مثال پزشک می‌تواند پرسش‌هایی در مورد عادت‌های غذا خوردن بیمار مطرح کند.
اگر متوجه شدید که یکی از اعضای خانواده یا دوستان‌تان اعتماد به نفس کمی دارد، رژیم‌های غذایی سخت می‌گیرد و از ظاهر خود ناراضی است تلاش کنید با او در مورد این مسائل صحبت کنید. ممکن است نتوانید جلوی ایجاد اختلالات غذایی را بگیرید اما می‌توانید رفتار و عادت‌های بهتری را مدنظر قرار بدهید.

تشخیص بی اشتهایی عصبی

اگر پزشک در مورد ابتلای شما به بی اشتهایی آنورکسیا شک داشته باشد، چندین آزمایش برای تشخیص بیماری انجام می‌دهد. ابتدا به دلایل پزشکی که می‌توانند باعث کاهش وزن شوند، نگاهی می‌اندازد.١_ازمایش های فیزیکی ٢_ازمونهای ازمایشگاهی ٣_ازمایشهای روانشناسی۴_سایر مطالعات. درمان بی اشتهایی عصبی
درمان بیماری آنورکسیا عموما از طریق تیمی از پزشک‌ها، روانشناس‌ها و متخصصان تغذیه صورت می‌گیرد انجام می‌شود که بسیار ضروری است. در ادامه به درمان‌هایی که برای بیماران مبتلا به بی اشتهایی آنورکسیا در نظر گرفته می‌شود، نگاهی می‌اندازیم:

۱. بستری شدن در بیمارستان و سایر برنامه‌ها

اگر جان شما در خطر باشد باید زود بستری شوید؛ مخصوصا در صورت ایجاد مشکلاتی مثل بی‌نظمی در ضربان قلب، کم‌آبی، نداشتن تعادل الکترولیت یا مشکلات اورژانسی روانشناسی. بستری شدن در بیمارستان برای افرادی که مشکلات حاد روانشناسی، سوءتغذیه یا مصرف‌نکردن مکرر غذا دارند، لازم است.

۲. مراقبت‌های پزشکی

به‌خاطر ماهیت پیچیده‌ی این بیماری، به نظارت دائمی علائم حیاتی، سطح آب بدن و الکترولیت‌ها نیاز دارید. ۳بازگرداندن به وزن طبیعی و سالم
اولین هدف درمان این است که به وزن طبیعی خود بازگردیم. بدون رسیدن به وزن مناسب و آموزش‌های غذایی لازم نمی‌توانید از این بیماری خلاص شوید. ۴_رواندرمانی. ۵-داروها
هیچ دارویی برای درمان بی اشتهایی عصبی تأییدنشده چراکه هیچ‌کدام به‌خوبی تأثیرگذار نیستند. ۶_. تغییر سبک زندگی و استفاده از درمان‌های خانگی. به برنامه‌ی درمانی خود متعهد بمانید. از جلسات درمانی خود غافل نشوید و به برنامه غذایی خود پایبند باشید؛ حتی اگر رعایت آن آسان نیست.
در مورد مصرف انواع ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن و مکمل های غذایی مناسب با پزشک خود مشورت کنید. اگر خوب غذا نمی‌خورید، احتمالا مواد مغذی لازم مثل ویتامین D‌ و آهن را دریافت نمی‌کنید. البته توصیه می‌شود این ویتامین‌ها و مواد معدنی را از برنامه غذایی دریافت کنید.
از انزوا خارج شوید (غلبه بر تنهایی) و با دوستان و خانواده که می‌خواهند شما سالم باشید، معاشرت کنید. مطمئن باشید که آنها به صلاح شما فکر می‌کنند.

چالش درمان بی اشتهایی عصبی

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های درمانی بی اشتهایی عصبی این است که بیمار نمی‌خواهد از روش‌های درمانی استفاده کند. این موانع شامل:
  • فکر کردن به اینکه به درمان نیاز ندارند؛
  • ترس از افزایش وزن؛
  • تلقی نکردن بی اشتهایی به‌عنوان بیماری و آن را یک سبک زندگی دانستن.
جلسات روانشناسی در طول زمان استرس می‌تواند کمک کند که سالم بمانید. باتشکردکترپروانه صفایی مقدم روانشناس بالینی