اضطراب اجتماعی چیست؟
اضطراب اجتماعی، ترس از مورد ارزیابی قرار گرفتن و مرکز توجه بودن است؛ اما ترس اصلی زیربنایی، ترس از ارزیابی منفی دیگران است. افراد دچار اضطراب اجتماعی معمولاً می‌ترسند دیگران عیب آن‌ها را بفهمند یا فکر کنند آن‌ها بی‌کفایت و غیرعادی هستند.
آن‌ها نگران هستند که مردم چنین فکرهایی داشته باشند، هنگامی‌که در حال تعامل اجتماعی با یک یا چند نفر هستند، یعنی وقتی در حال انجام کاری هستند که دیگران در حال مشاهده آن است یا در موقعیتی که ممکن است توجه دیگران جلب شود، گاهی اوقات این حالت ممکن است فقط در اثر بودن با دیگران ایجاد شود.
فرد دچار اضطراب اجتماعی معتقد است که مورد #قضاوت_منفی دیگران قرار گرفتن ممکن است به این دلیل باشد که آن‌ها به نظر دیگران نگران می‌آیند (برای مثال سرخ شدن، عرق کردن و لرزیدن) یا به خاطر انجام کاری خجالت‌آور، ناجور به نظر رسیدن یا اشتباه کردن است. همچنین بعضی معتقدند که جنبه‌هایی از ظاهر یا رفتارشان انتقاد دیگران را موجب می‌شود.
موقعیت‌های اضطراب‌آور شامل صحبت کردن در جمع، شرکت در مهمانی، نوشتن نام خود و امضا کردن زیر نگاه دیگران، خوردن یا نوشیدن در جمع؛ استفاده از توالت و حمل‌ونقل عمومی است. بعضی افراد می‌ترسند که کارکردهای بدنی خجالت‌آور مثل از دست دادن کنترل شکم یا مثانه، خارج شدن باد معده، استفراغ و تهوع به‌طور نامناسبی اتفاق بیفتد.
ترس‌های اصلی در اضطراب اجتماعی ممکن است بیشتر مربوط به موقعیت‌های عملکردی یا مربوط به تعامل‌های اجتماعی باشد. ممکن است اضطراب زیادی درباره مضطرب به نظر رسیدن یا حتی داشتن یک حمله پانیک در این موقعیت‌ها وجود داشته باشد. افراد ممکن است معتقد باشند که این اضطراب قابل‌مشاهده خواهد بود و باعث ارزیابی منفی دیگران خواهد شد. وقتی ترس اصلی، تعامل اجتماعی باشد افراد اغلب نگران نداشتن چیزی برای صحبت،کسل‌کننده بودن و گفتن حرف نامناسب می‌باشند. به‌هرحال موقعیت اجتماعی یا با اضطراب شدید و ناراحتی همراه است یا با اجتناب. اضطراب و اجتناب ممکن است تنها به یک موقعیت مربوط باشند (اضطراب اجتماعی محدود) اما معمولاً در موقعیت‌های بسیاری اتفاق می‌افتد اضطراب اجتماعی کلmاضطراب_اجتماعی شدید و غیرمنطقی هستند اما هنگامی‌که افراد در موقعیت‌های اضطراب‌آور هستند، اضطراب عمیقی را احساس می‌کنند و متقاعد شده‌اند که همه‌چیز در حال بدتر شدن است پس امکان دارد این ترس به نظرشان غیرمنطقی نباشد؛ اما بیشتر افراد با اضطراب اجتماعی می‌فهمند که اضطراب آن‌ها در موقعیت‌های اجتماعی خیلی بیشتر از اضطراب افرادی است که این اختلال را ندارند. این افراد با فکر کردن درباره مسائل با آرامش بیشتر در زمانی دیگر و خارج از موقعیت اضطراب‌آور ممکن است بپذیرند که اضطراب آن‌ها در آن شرایط خیلی شدید بود.
اضطراب_اجتماعی مسئله‌ای قابل‌درمان است.
اضطراب اجتماعی، ترس از مورد ارزیابی قرار گرفتن و مرکز توجه بودن است؛ اما ترس اصلی زیربنایی، ترس از ارزیابی منفی دیگران است. افراد دچار اضطراب اجتماعی معمولاً می‌ترسند دیگران عیب آن‌ها را بفهمند یا فکر کنند آن‌ها بی‌کفایت و غیرعادی هستند.
آن‌ها نگران هستند که مردم چنین فکرهایی داشته باشند، هنگامی‌که در حال تعامل اجتماعی با یک یا چند نفر هستند، یعنی وقتی در حال انجام کاری هستند که دیگران در حال مشاهده آن است یا در موقعیتی که ممکن است توجه دیگران جلب شود، گاهی اوقات این حالت ممکن است فقط در اثر بودن با دیگران ایجاد شود.
فرد دچار اضطراب اجتماعی معتقد است که مورد قضاوت_منفی دیگران قرار گرفتن ممکن است به این دلیل باشد که آن‌ها به نظر دیگران نگران می‌آیند (برای مثال سرخ شدن، عرق کردن و لرزیدن) یا به خاطر انجام کاری خجالت‌آور، ناجور به نظر رسیدن یا اشتباه کردن است. همچنین بعضی معتقدند که جنبه‌هایی از ظاهر یا رفتارشان انتقاد دیگران را موجب می‌شود.
موقعیت‌های اضطراب‌آور شامل صحبت کردن در جمع، شرکت در مهمانی، نوشتن نام خود و امضا کردن زیر نگاه دیگران، خوردن یا نوشیدن در جمع؛ استفاده از توالت و حمل‌ونقل عمومی است. بعضی افراد می‌ترسند که کارکردهای بدنی خجالت‌آور مثل از دست دادن کنترل شکم یا مثانه، خارج شدن باد معده، استفراغ و تهوع به‌طور نامناسبی اتفاق بیفتد.
ترس‌های اصلی در اضطراب اجتماعی ممکن است بیشتر مربوط به موقعیت‌های عملکردی یا مربوط به تعامل‌های اجتماعی باشد. ممکن است اضطراب زیادی درباره مضطرب به نظر رسیدن یا حتی داشتن یک حمله پانیک در این موقعیت‌ها وجود داشته باشد. افراد ممکن است معتقد باشند که این اضطراب قابل‌مشاهده خواهد بود و باعث ارزیابی منفی دیگران خواهد شد. وقتی ترس اصلی، تعامل اجتماعی باشد افراد اغلب نگران نداشتن چیزی برای صحبت،کسل‌کننده بودن و گفتن حرف نامناسب می‌باشند. به‌هرحال موقعیت اجتماعی یا با اضطراب شدید و ناراحتی همراه است یا با اجتناب. اضطراب و اجتناب ممکن است تنها به یک موقعیت مربوط باشند (اضطراب اجتماعی محدود) اما معمولاً در موقعیت‌های بسیاری اتفاق می‌افتد (اضطراب اجتماعی کلی).
ترس‌ها در اضطراب_اجتماعی شدید و غیرمنطقی هستند اما هنگامی‌که افراد در موقعیت‌های اضطراب‌آور هستند، اضطراب عمیقی را احساس می‌کنند و متقاعد شده‌اند که همه‌چیز در حال بدتر شدن است پس امکان دارد این ترس به نظرشان غیرمنطقی نباشد؛ اما بیشتر افراد با اضطراب اجتماعی می‌فهمند که اضطراب آن‌ها در موقعیت‌های اجتماعی خیلی بیشتر از اضطراب افرادی است که این اختلال را ندارند. این افراد با فکر کردن درباره مسائل با آرامش بیشتر در زمانی دیگر و خارج از موقعیت اضطراب‌آور ممکن است بپذیرند که اضطراب آن‌ها در آن شرایط خیلی شدید بود.اضطراب_اجتماعی مسئله‌ای قابل‌درمان است.
دکتر پروانه صفایی مقدم روانشناس بالینی
